Het is met ons een gaan… komen… en ja… weer teruggaan. Eindelijk waren we in augustus 2023 vier weken in Tamar Korat, Thailand, nadat we 2,5 jaar niet hebben kunnen afreizen door het Corona virus. Wat een meer dan feestelijk weerzien voor ons allemaal. Zelfs bij de Thai zagen we tranen in hun ogen van blijdschap en werd er weer direct aan ons ‘geplukt’. Wij pakten direct het dagelijks leven weer op alsof we geen dag weggeweest waren. Dat is niet zo moeilijk hoor, want we ervaren het zoals hieronder staat:

Hier staat mijn huis, maar op veel plekken voel ik mij thuis!
Het is niet het huis dat ertoe doet…
Maar de mensen die ik ontmoet!

We hebben gezien en geproefd hoeveel mooie ontwikkelingen er zijn geweest. Yoyo en Aon namen ons dagelijks mee op pad en ondersteunden we het volle programma. We hadden volop contact met de (sponsor)kinderen en volwassenen uit de (sociale) projecten en het kerkje in Non Daeng. De oudere oma’s die nog gezond genoeg zijn, komen nog steeds trouw naar het kerkje. Onder de indruk zijn we van het kinderwerk dat groeit en groeit. We zien hun onderlinge vriendschappen. Hoe belangrijk is dit voor de sponsorkinderen die vaak al in een uitzonderingspositie leven als allerarmste kinderen. Ze horen er helemaal bij en brengen zelfs hun vriendjes en vriendinnetjes mee naar de zaterdagclub en zondagschool. Ze houden van vol overgave zingen en kennen alle teksten uit hun hoofd. Trots keken ze soms opzij naar ons om een brede lacht te schenken. Wat een nieuwe levenskansen voor het sponsorkind; ze gaan naar school, krijgen eten, zijn overdag veilig en lopen minder risico geronseld te worden voor prostitutie. Gezien en geliefd te worden. Dan groeit een kind.

Dit jaar is een begin gemaakt met muziekles op de zaterdag. Weaw, staflid, is heel muzikaal en geeft gitaarles. Bas, haar zoon is op school opgeleid tot drummer en geeft drumles aan enkele kinderen. We zijn een week bij Weaw en Phet in Non Daeng geweest en hebben vandaaruit de mensen in andere dorpen opgezocht. Zoveel kansen om de liefde van God door te geven, vaak heel praktisch met hart en handen.

Dankzij giften worden regelmatig voedselpakketten uitgedeeld onder de allerarmsten en van wie hun enige rijstveld is ondergelopen en hierdoor de oogst is verloren.

We hebben afscheid kunnen nemen van Meno en Apreh, die als vrijwilligster meewerkten in Tamar Korat. Beiden gingen naar huis terug om hun zorg te geven aan een terminale zieke moeder en rouwende familie. Wat een zegen voor de families om hun dochters in deze moeilijke tijd bij zich te hebben. Ook Akru hebben we uitgezwaaid en hij is inmiddels feestelijk getrouwd met Damary. Samen komen ze terug zodat zijn vrouw het werk vanuit Tamar Korat kan leren kennen.

Het is altijd verrassend en bemoedigend om te zien hoe Yoyo en Aon kansen zien om het werk te blijven voortzetten. We hebben vaak overleg gehad en ideeën uitgewisseld. Belangrijk is het dat we snel teruggaan om o.a. het werk in de drukke decembermaand samen met hen op te zetten en inhoud te geven. Op veel plaatsen vieren we kerstfeest, ook in het park in Korat waar de vrouwen en kinderen werken (prostitutie).We hebben gezien dat in Non Daeng heel veel kansen liggen om meer te doen en daarbij willen we graag het Tamar Korat team ondersteunen. We weten ons gezegende mensen en hoeven dit niet in eigen kracht op te pakken.

Hartelijke groet en de zegen van God gewenst,

Els Vermeer en Anne-Marie van Staveren